Todd Solondz (1959)

Todd Solondz (15 oktober 1959) is een Amerikaanse onafhankelijke filmscenarioschrijver en regisseur, bekend om zijn stijl van donkere, tot nadenken stemmende, sociaal bewuste satire. Solondz is alom geprezen voor zijn onderzoek naar de donkere onderbuik van de middenklasse in Amerikaanse voorsteden, een weerspiegeling van zijn eigen achtergrond in New Jersey. Zijn werk omvat Welcome to the Dollhouse (1995), Happiness (1998), Storytelling (2001), Palindromes (2004), Life During Wartime (2009) en Dark Horse (2012).

Biografie

Solondz werd geboren in Newark, New Jersey. Hij schreef verschillende scenario's tijdens zijn werk als bezorger voor de Writers Guild of America. Solondz behaalde zijn bachelor-diploma Engels aan Yale en studeerde daarna het MFA-programma Film en Televisie aan de New York University.

Tijdens de vroege jaren ‘90, werkte Solondz als docent ‘Engels als tweede taal’ voor Russische immigranten, een ervaring die hij heeft beschreven als ‘sterk belonend’. In zijn film Happiness blijkt Joy een soortgelijke ervaring traumatisch te vinden. Het leidt er bij haar toe dat ze meer sympathie voor arbeidersstakingen heeft.

Solondz is een atheïst. In het artikel "Is er een God?", beantwoordde hij de vraag als volgt: ‘Nou, ik ben een atheïst, dus ik denk niet echt dat er een God is. Maar het is best mogelijk dat ik ernaast zit’.

Vroege films

Een van Solondz's korte films, Schatt's Last Shot, is gemaakt in 1985. De hoofdrolspeler is een jongen die aan de Stanford University wil studeren, maar zijn gymleraar heeft een hekel aan hem. De leraar wijst hem af omdat hij er niet in slaagt te scoren. Hij heeft geen geluk bij het meisje van zijn dromen.

In 1989 schreef en regisseerde Solondz Fear, Anxiety & Depression, een episodische komedie over de jonge toneelschrijver Ira (gespeeld door Solondz) en zijn frustrerende interacties met het andere geslacht. De film bevat een aantal muzikale intermezzo's, waaronder drie nummers geschreven voor de film. Stanley Tucci verschijnt in een van zijn eerste rollen als een oude, onaardige bekende van Ira.

Speelfilms

Welcome to the Dollhouse

De frustraties over zijn eerste project leidden ertoe dat Solondz geen bemoeienis meer met filmindustrie wilde hebben. Ruim vijf jaar later drong een bevriende advocaat erop aan het toch nog eens te proberen. Hij gaf hem het vooruitzicht zijn volgende project gedeeltelijk te financieren; dit leidde tot Welcome to the Dollhouse, met als klinkend resultaat de Grand Jury Prize op het Sundance Film Festival. De donkere komedie volgt de groeipijnen van Dawn Wiener, een bebrild en verlegen meisje dat genadeloos wordt gepest op school en thuis afwisselend minachting en verwaarlozing te verduren krijgt. De film wijkt af van zijn eerdere films over adolescenten, vanwege de complexe karakterisering. Solondz geeft een sympathieke uitbeelding van de pester antagonist Brandon, en zijn afbeelding van Dawn, de ogenschijnlijke protagonist en het slachtoffer van het verhaal, toonde haar als zeer gebrekkig en soms wreed. De film was een groot succes bij de critici, maar was matig succesvol bij het publiek. Welcome to the Dollhouse was wel een festivalsucces, met vertoningen over de hele wereld.

Happiness

Solondz's volgende werk was Happiness (1998), een zeer controversiële film door het behandelen van thema’s als verkrachting, pedofilie, zelfmoord en de moord op een bizarre seksuele telefoonbeller. Nadat de oorspronkelijke distributeur Oktober Films de film liet vallen, werd de distributie overgenomen door Good Machine Releasing. De film ontving talloze onderscheidingen, waaronder de International Critics Prize aan het Filmfestival van Cannes.

Storytelling en Palindromes

In 2001 verscheen Storytelling op het filmfestival van Cannes. Het is een film uit twee delen, getiteld "Fiction" en "Non-fiction." De twee verhalen delen gemeenschappelijke thematische elementen, maar gaan daarmee op een autonome manier om. Solondz gebruikte deze vorm omdat hij ‘een frisse structuur wilde vinden, een verse vorm, en een andere manier van het aanpakken van identiek geografisch materiaal’. Toen Solondz zijn film vertoonde aan het  MPAA , kreeg hij te horen dat hij een scène met expliciete seks tussen een blanke vrouw en een zwarte man moest verwijderen, als hij een andere leeftijdsclassificatie wilde krijgen. Door een clausule in Solondz' contract, werden de censoren gedwongen de scène aan te passen door een heldere, rode doos voor de acteurs te plaarsen. "Voor mij is het een grote overwinning een grote rode doos tonen, de eerste rode doos in een studiofilm. Dat zegt ons: Het is niet toegestaan om dit te zien in ons land." Solondz verwijderde overigens een deel van de film (een seksscène tussen twee mannelijke acteurs).

Solondz' volgende film, Palindromes (2004), deed menige wenkbrauw optrekken door onderwerpen aan te roeren, als kindermishandeling, verkrachting en abortus. De film werd grotendeels gefinancierd door de filmmaker zelf. Net als alle vorige films speelt Palindromes in een buitenwijk van New Jersey. De film werd zonder rating uitgebracht in de Verenigde Staten.

Life During Wartime

Life During Wartime (voorheen bekend als Forgiveness) werd geproduceerd door John Hart en Evamere Entertainment en uitgebracht in 2009. Solondz noemt de film een pendant van Happiness en Welcome to the Dollhouse. Life During Wartime heeft dezelfde rollen als in de twee eerdere films, alleen worden ze gespeeld door andere acteurs en met ontbrekende continuïteit. In deze film zien we rollen van Ally Sheedy , Renée Taylor, Paul Reubens, Ciarán Hinds, Shirley Henderson, Michael Lerner, Michael Kenneth Williams, Rich Pecci, Charlotte Rampling, Paris Hilton, Allison Janney en Chris Marquette. De film debuteerde op het Telluride Film Festival in september 2009; hij werd genomineerd voor de Gouden Leeuw op het Filmfestival van Venetië in augustus-september 2009, en won het de Osella-award voor Beste Scenario.

Dark Horse

In juli 2010 rondde Solondz het script af van zijn volgende film, Dark Horse , die werd gefilmd in de herfst van 2010. Tot Solondz' verbazing werd het script direct geaccepteerd door de Creative Artists Agency. Solondz merkte op dat hij zich realiseerde dat dit kwam, omdat "..er geen verkrachting, kindermishandeling en masturbatie in zaten, en toen dacht ik, 'waarom heb ik daar niet eerder aan gedacht’). Op 5 september 2011 werd Dark Horse gepresenteerd op het Filmfestival van Venetië . Op 14 oktober 2011 beleefde Dark Horse zijn Europese première op het Filmfestival van Londen. De film ontving gemengde reacties. Op 23 april 2012 werd Dark Horse aangekondigd als de Closing Night selectie voor Maryland Film Festival 2012.

De laatste jaren

Op 19 december 2009 werd Solondz benoemd als adjunct-professor aan de Universiteit van New York's Tisch School of the Arts ; Hij wisselt per semesters tussen de campus in New York en het zusterprogramma van Tisch Asia in Singapore. Hij doceert Regisseren en Script schrijven.

Bron: Wikipedia