Hij was de man achter de lage houtinstrumenten die
Citizen Kane openden, de snerpende violen uit
Psycho (1960) en de klagende saxofoon uit
Taxi Driver (1976). Hermann was een van de meest originele en onderscheidende filmcomponisten. Hij begon al vroeg met componeren en won op 13-jarige leeftijd een compositiewedstrijd. Hij richtte op 20-jarige leeftijd zijn eigen orkest op. Nadat hij muziek had geschreven voor radiohoorspelen van Orson Welles, was hij de aangewezen man om Welles debuutfilm van muziek te voorzien. Direct daarna maakte hij de muziek voor Welles tweede film:
The Magnificent Ambersons. Hij liet echter zijn naam van de titelrol verwijderen, nadat aanvullende muziek was toegevoegd zonder zijn (of Welles) toestemming. Herrmann was een was een productiefste filmcomponisten, die enkele van de meest memorabele composities produceerde voor Alfred Hitchcockfilms. Hij was een veeleisende perfectionist (hij was van mening dat de meeste regisseurs geen verstand van muziek hadden; hij negeerde met graagte hun instructies, zoals bij Alfred Hitchcocks
Psycho). Hij beëindigde zijn samenwerking met Hitchcock, nadat de muziek voor
Torn Curtain (1966) werd afgewezen. Herrmann experimenteerde al vroeg met geluiden in films, zoals in
The Day the Earth Stood Still (1951), waarin hij
theremins (elektronisch instrument), piano's en hoorns gebruikte. Hij was adviseur bij de elektronische geluiden die door Oskar Skala werden gecreëerd voor
The Birds (1963). Zijn laatste compositie was die van Taxi Driver (1976). Herrmann stierf enkele uren nadat de muziek was opgenomen. Tenslotte schreef Herrmann de opera 'Wuthering Heights' en de cantate 'Moby Dick' (bron: IMDB).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten