You, the Living

In het hartje van Stockholm, onder dezelfde noordse hemel waar ook Bent Hamer, Aki Kaurismäki en Jens Lien tegen aan kijken, bevindt zich in een oud telegraafstation een filmstudio: Studio 24. Daar, in die gigantische werkruimte, zit regisseur Roy Andersson (63), zonder inmenging van buitenaf en met een stock van duizenden kostuums en decorstukken binnen armbereik, nu al enkele jaren een volstrekt uniek oeuvre in mekaar te knutselen.

Songs from the Second Floor kreeg in 2000 de Prijs van de Jury in Cannes, en ook het wonderbaarlijke You, The Living kan van Spitsbergen tot Kaap de Goede Hoop op ontzettend veel bijval rekenen, en terecht. You, The Living vertelt geen klassiek verhaal, maar bestaat uit een vloeiende aaneenschakeling van welgeteld vijftig miniatuursketches.
't Zijn vijftig hompjes puur burlesk leven - stuk voor stuk in één take opgenomen en gefilmd in prachtige monochrome tinten die de zwaarmoedigheid van de Scandinavische winters oproepen - die allemaal samen een tragikomisch beeld ophangen van ons, de levenden. Een grijsaard bonkt met een bezemsteel tegen het plafond wanneer zijn bovenbuur op de tuba begint te blazen; een tapijtverkoper biecht snikkend op dat hij zijn vrouw vanochtend heeft uitgescholden voor helleveeg; een man waagt een dramatische poging om een tafelkleed onder een antiek servies vandaan te trekken; een kapelmeester vertelt stoïcijns over zijn mislukte financiële beleggingen terwijl hij wordt bereden door een pafferige dame met een pinhelm.
Sommige tafereeltjes zijn onvoorstelbaar grappig - het ventje met de dode hond! - maar door de lachbuien heen komt een gitzwart wereldbeeld naar boven priemen. Toch kan de cineast niet verbergen dat hij ook genegenheid voelt voor zijn personages. Hij besprenkelt zijn film met heel veel mededogen, en met een melancholie die even zacht oplicht als de blauwe cijfers op een klokradio. De dromerige atmosfeer blijft als stuifmeel aan je ziel kleven, en af en toe voel je zelfs pure magie fonkelen, zoals in die ontroerende scène waarin een zingende menigte een pasgetrouwd koppeltje uitwuift (de heerlijke muziek is trouwens van Benny Andersson van ABBA!).
Wie dit Komische Mausoleum voor de Mens binnenwandelt, zal ongetwijfeld zichzelf tegenkomen. Glimlach: u wordt gefilmd

Bron: Humo