Gene Hackman (1930)

Eugene Alden "Gene" Hackman (San Bernardino (Californië), 30 januari 1930) is een Amerikaans filmacteur. Hij won een Oscar voor zijn rol The French Connection (1971) en een tweede voor Unforgiven (1993), wat daarbij de vijfde keer was dat hij werd genomineerd. Hackman schreef in totaal meer dan 25 acteerprijzen op zijn naam, waaronder twee BAFTA Awards, een Zilveren Beer en vier Golden Globes.
 Op zijn zestiende ging hij bij de mariniers, waar hij drie jaar diende. Hierna trok hij naar de Universiteit van Illinois, waar hij journalistiek studeerde. Na een carrière in de televisieproductie te hebben geprobeerd, besloot hij acteur te worden en ging hij naar de Pasadena Playhouse. Hier ontmoette hij medestudent Dustin Hoffman.
In 1961, op de leeftijd van 31 jaar, maakte hij zijn filmdebuut in Mad Dog Coll. In 1963 speelde hij Off-Broadway in zijn theaterdebuut Children at Their Games. In 1964 kreeg hij rollen opBroadway, waarna hij grotere rollen in films ging spelen.
Zijn eerste opvallende rol was de hoofdrol in Lilith van Warren Beatty. Drie jaar later, in 1967, speelde hij in Beattys Bonnie and Clyde, waar hij een Oscarnominatie voor Beste Mannelijke Bijrol voor kreeg. Zijn tweede nominatie volgde in 1970, voor I Never Sang for my Father.
In 1971 volgde zijn doorbraak. Dat jaar speelde hij de New Yorkse rechercheur Popeye Doyle in de thriller The French Connection van William Friedkin. Voor de rol kreeg Hackman de Academy Award voor Beste Acteur. Vervolgens speelde hij meer hoofdrollen en minder ondersteunende rollen. Hij kreeg in 1972 de hoofdrol in de rampenfilm The Poseidon Adventure.
In 1974 speelde hij in Francis Ford Coppola's The Conversation. In 1975 kwam het vervolg op The French Connection uit. Met uitzondering van Superman uit 1978, waarin hij Supermans aartsvijand Lex Luthor speelde, haalde hij geen succes in de tweede helft van de jaren zeventig en de eerste helft van de jaren tachtig.
In 1983 scoorde hij een hit met Under Fire van Roger Spottiswoode. Meerdere successen volgden, tot een hoogtepunt in 1988, waarin hij in vijf films speelde, waaronder 'een Woody Allen' en Mississippi Burning van Alan Parker. Voor de laatste film kreeg hij opnieuw een Oscarnominatie.
Daarna wisselde hij hoofdrollen af met bijrollen, zoals in Unforgiven van Clint Eastwood. Voor deze film, waarin hij een corrupte en sadistische sheriff speelde, kreeg hij zijn tweede Oscar, ditmaal voor Beste Mannelijke Bijrol. Na deze rol volgden enkele moderne westerns.
In 1995 speelde hij in twee van de meest succesvolle films van dat jaar, Crimson Tide en Get Shorty. 1998 was eveneens een succesvol jaar, met bijrollen in de tekenfilm Antz en de thriller Enemy of the State. In 2001 speelde hij het hoofd van een disfunctioneel gezin in de komedie The Royal Tenenbaums van Wes Anderson. Voor deze rol won hij zijn derde Golden Globe.
Gene Hackman was dertig jaar getrouwd met zijn vrouw Faye Maltese, met wie hij drie kinderen heeft. Ze scheidden in 1986. In 1991 trouwde Hackman opnieuw, met Betsy Arakawa.Zijn laatste film, Welcome to Mooseport, kwam in 2004 uit. Sindsdien heeft hij in geen enkele film meer meegespeeld en is officieel met pensioen.