28 augustus 2015

Tim Oliehoek (1979)

Op zijn achttiende kwam hij in de publiciteit door de amateurfilm Buy Or Die, die tweeënenhalf uur duurde. Door deze film werd hij aangenomen op de Nederlandse Film en Televisie Academie. Voor zijn afstuderen in 2001 maakte hij de film Isabelle. Het verhaal van de film is naar het boek van Tessa de Loo. De film kreeg een nominatie voor een Tuschinski Film Award en won de Student Award op het USA Film Festival.

Ook zijn andere studentenfilm leverde een nominatie op, dit voor de Amerikaanse studenten-Oscar. Na zijn afstuderen belandde hij in reclamewereld. Daar regisseerde hij diverse commercials, met name diverse Super de Boer-reclamespotjes.

De eerste lange film die hij regisseerde was 15.35: Spoor 1, een telefilm die op de nominatielijst voor de Prix D'Italie stond. Oliehoek deed de cameraregie en werkte samen met Marcel Hensema, die de acteurs regisseerde.

Oliehoeks eerste grote bioscoopfilm was de actiekomedie Vet Hard, die in het begin van 2005 in première ging. De film was een remake van de Deense film Gamle mænd i nye biler (internationale titel Old men in new cars), die twee jaar eerder al een internationaal succes was. Vet Hard was met 196.000 bezoekers behoorlijk succesvol in de Nederlandse bioscopen. Daarna ging hij als regisseur aan de slag voor de televisieserie Shouf Shouf! de serie, die voortbordurend op de succesvolle multicultikomedie Shouf Shouf Habibi!

In februari 2009 verscheen de film Spion van Oranje, een actiekomedie met een dubbelrol voor Paul de Leeuw. Rondom het uitbrengen van de film ontstond wat commotie, omdat een recensent van het Algemeen Dagblad de film al enkele weken voor zijn release afkraakte. Desondanks trok de film 209.642 bezoekers. In februari 2011 was de bioscoopfilm Pizza Maffia te zien in de Nederlandse bioscopen. Een boekverfilming van schrijver Khalid Boudou.

Hij was een van de deelnemers aan het eerste seizoen van het televisieprogramma Fort Boyard in 2011.

Vet Hard (recensie)

Regie: Tim Oliehoek | 90 minuten | actie, drama, komedie, romantiek, misdaad | Acteurs: Bracha van Doesburgh, Cas Janssen, Jack Wouterse, Johnny de Mol, Kürt Rogiers, Jaak van Assche, Peter van den Begin, Ton Kas, Bert André, Cees Geel

‘Vet Hard’ is zonder twijfel de meest succesvolle Nederlandse film van 2005. Dankzij een goede reclamecampagne en dito promotie groeide het debuut van de 25-jarige Tim Oliehoek uit tot een waar kassucces. Nu de hype rond de film is overgewaaid en de film op dvd te koop is, is het een mooi moment om dit product eens beter te bekijken. Is ‘Vet Hard’ echt zo leuk?
Nou om heel kort te zijn: Nee, dat is die niet. ‘Vet Hard’ is best een leuke film, maar zeker niet meer dan dat. Sterker nog: als je een beetje bekend bent met de Deense cinema dan zul je ‘Vet Hard’ al snel herkennen als een schaamteloze kloon van ‘Gamle mænd i nye biler’. Laatstgenoemde film is hier uitgebracht onder de naam ‘Old Men In New Cars’ (2002).
Oliehoek heeft het Deense origineel bijna scène voor scène nagemaakt. Als je de Scandinavische film al hebt gezien dan kun je ‘Vet Hard’ met een gerust hard overslaan. Op een paar cameo’s van quasi bekende Nederlanders na heeft de jonge Nederlandse regisseur zijn bronmateriaal bijna letterlijk overgenomen. En dat is jammer.
Jammer voor iedereen die het origineel heeft gezien en jammer van de misplaatste eer die Oliehoek krijgt. Zo origineel als alle reclame je wil doen geloven is ‘Vet Hard’ dus niet. Maar goed, omdat veel mensen waarschijnlijk niet bekend zijn met de Deense cinema is een Nederlandse remake nog wel te rechtvaardigen.
‘Vet Hard’ gaat over de zwaarlijvige crimineel Bennie (Wouterse). De boef komt na vijf jaar uit de gevangenis en tot zijn grote schrik hoort hij dat zijn pleegvader Mast op sterven ligt. De lever van Mast is niet zo best meer. Bennie besluit om op nogal agressieve wijze een nieuw orgaan voor zijn pleegvader te halen. Daarvoor schakelt hij de hulp in van een necrofiel (Rogiers) en twee kokshulpjes (Janssen en De Mol). Ondertussen komt ook de verknipte, suïcidale Katja (Van Doesburgh) bij het gezelschap terecht.
Zoals gezegd is ‘Vet Hard’ gebaseerd op een Deense film. En net als die Scandinavische versie is ook de Nederlandse variant extreem lomp, bot en baldadig. Alle personages zijn larger than life en cartoonachtig ‘Tom & Jerry-geweld’ domineert de film. Daar moet je van houden dus. Het probleem is dat dergelijke extremiteiten wel even leuk zijn, maar na verloop van tijd gaan irriteren. Na een aantal keer een gelijksoortige explosie of doodsmak te hebben gezien, gaat de lol er wel van af. Dat was al zo in de Deense versie en dat is dus ook zo in de Nederlandse editie.
Het is zonde dat Oliehoek het bronmateriaal niet wat heeft bijgeschaafd. Als het verhaal wat was aangepast dan zou je misschien wat meer betrokken raken bij alle actie die op je scherm voorbij komt. Wat meer uitgewerkte personages en wat minder chaotisch en luidruchtig geweld had ‘Vet Hard’ niet misstaan. De film schreeuwt letterlijk om je aandacht. De enige rustpuntjes in deze productie zijn de scènes waarin Janssen en De Mol de hoofdrol vertolken. Het beheerste spel van deze jonge acteurs is echt een verademing tussen de harde explosies en de op vol volume gedraaide evergreens van George Baker.
De film zit ook propvol actie en inside-jokes, dus qua spektakel valt er weinig aan te merken op ‘Vet Hard’. Half bekend Nederland komt dan ook voorbij in deze rolprent. Van Chazia Mourali tot aan Jac Goderie: iedereen die wel eens met zijn kop op tv komt is in deze film te zien. En soms is dat best leuk.
Vooral Mourali is erg grappig in haar piepkleine cameo-optreden als bitchy verpleegster. Ook Olga Zuiderhoek is erg genietbaar als oliedomme bankmedewerkster. De belangrijkste rollen worden aardig vertolkt door de cast, maar vanwege het enorme gemis aan karakteruitdieping en de inwisselbaarheid van veel personages blijft ‘Vet Hard’ vaak steken in goede bedoelingen. De film komt nergens echt tot leven en dat is te wijten aan de immense oppervlakkigheid. Veel personages lijken zo erg op elkaar dat je amper verschil ziet. Je hebt zachtaardige figuren en chagrijnige dommekrachten en that’s it. Meer is er niet.
Het is puur aan het charisma van een acteerkanon als Wouterse te danken dat ‘Vet Hard’ nog redelijk te pruimen is. Een minder begaafde acteur had niets aan kunnen vangen met een eendimensionale en overdreven botte rol als deze. Naast Wouterse houdt ook nieuwkomer Van Doesburgh zich prima staande tussen het brute over de top-geweld. Een niet geringe prestatie voor een debuterend actrice. En zoals gezegd weten Janssen en De Mol ondanks hun kleine rollen en inwisselbare personages toch een aangename indruk achter te laten. De overige castleden blijven nogal anoniem door hun matte vertolking en slappe karakters.
Al met al is ‘Vet Hard’ een redelijke film. De rolprent heeft zo zijn momenten, maar een klassieker is het zeker niet. Met het verstand op nul en met een glas alcohol in de buurt is dit product prima te verhapstukken. Bron: Cinemagazine - Frank v.d. Ven

Vet Hard (recensie)

Vet hard is een remake van het Deense kassucces Old men in new cars. Geen kunstzinnige vormgeving dit keer, maar oer-Hollandse humor en actie.
Op zijn achttiende tracteerde Tim Oliehoek zijn geboortedorp op een twee uur durende actiefilm getiteld Buy or die. Een jaar na zijn Filmacademie-examen verving hij een uitgevallen regie-student voor de humoristische eindexamenfilm The champ, die hem een nominatie opleverde voor de Amerikaanse studenten-Oscar. Horror-achtige trekjes had zijn korte film The horseless prince (2003) die hij schreef en regisseerde. In zijn nieuwste project Vet hard komen al die voorliefdes van Oliehoek samen: actie en humor, met een vleugje horror.
Met het origineel heeft de remake Vet hard weinig te maken. Het Deense kassucces Old men in new cars van scenarist Anders Thomas Jensen (co-auteur van Wilbur wants to kill himself en Open hearts) paste met ruim 350.000 Deense bezoekers prima in de gedachte van intendant Jean van de Velde om dergelijke films in Nederland om te vormen tot even succesvolle publieksfilms. Het verhaal over de criminele Harald, die door zijn doodzieke adoptievader 'de monnik' wordt gevraagd diens echte zoon op te sporen terwijl hij zich ondertussen een stel linke Joegoslaven van het lijf moet zien te houden, is grotendeels hetzelfde gebleven. Al heet Harald nu Bennie (Jack Wouterse), de monnik 'Mast' (de Belg Jaak van Assche) en zijn de Joegoslaven vervangen door een stelletje klunzige Nederlanders. Het grote verschil met het origineel is dat in Vet hard de kunstzinnige vorm is verruild voor een ambachtelijke actiekomedie in de traditie van Dick Maas.

Koelcel
Voor de bewerking van het scenario werden Wijo Koek (Flodder, Costa!) en de Belg Jan Verheyen alias Max Rockatansky (copresentator van de Nacht van de Wansmaak) inschakeld. Niet gek dus dat de karikaturale trekjes van de personages in Vet hard de familie Flodder (1986) in herinnering roepen, nog eens versterkt door het optreden van acteur Bert André ("buurman wat doet u nou?") als malafide dokter. De hand van Verheyen is het duidelijkst herkenbaar in een scène waarin Katia (Bracha van Doesburgh) in een koelcel door het harde korstje van het lijk van haar geroosterde ex-vriend heentrapt.
Wat actie betreft valt er weinig te klagen: een achtervolgingsscène levert een vuilnisbelt aan schade op en het beeld van een vrachtvliegtuig dat rakelings over de Schiphol-terminal scheert, ziet er spectaculair uit. Maar op humor-gebied loopt niet alles even lekker. Heel wat grappig bedoelde scènes zijn ronduit flauw, net als het titelnummer 'Una paloma blanca' van George Baker en andere 'foute' nummers van André Hazes en Gerard Jolink die voor de soundtrack zijn gebruikt. De knipoog naar Tarantino, die Bakers 'Little green bag' door Reservoir dogs terug in de hitparades bracht, is even slap als de parodie op Hitchcocks douchescène uit Psycho.
Wat op den duur wel op de lachspieren werkt zijn de visuele grappen. Wouterse deelt buitenproportionele knallen uit aan praktisch elke toevallige passant, Jac. Goderie verdwijnt stuiptrekkend onder een auto en de motorkap van een Eendje wordt met snelbinders bij elkaar gehouden. Wie zich negentien jaar geleden bij Flodder heeft vermaakt, zal ook bij Vet hard wel aan zijn trekken komen (Filmkrant).