De-Lovely (2004)

De-Lovely is een muzikale film over het leven, werk en liefde van de Amerikaanse componist Cole Porter, tot aan zijn geschreven musicals in het theater, en in Hollywood. Hij schreef o.a. de nummers 'Everytime we say goodbye' en 'I've got you under my skin'.

Aan het begin van de film zit Cole Porter in een leeg theater te praten met Gabe en ze kijken naar een musical over zijn leven. Hij vertelt hem over belangrijke gebeurtenissen, Gabe vraagt af en toe door. Ze kijken naar artiesten die zijn liedjes ten gehore brengen. Als hij er commentaar op wil geven, zegt Gabe dat ze hem niet kunnen horen. Hieruit kunnen we opmaken dat 'Gabe' dus wellicht aartsengel Gabriël is, aangezien hij wel met hem kan praten. Door middel van de musical en flashbacks wordt de jongere Cole Porter tijdens zijn leven gevolgd, gedurende zijn ups en downs. De nummers wordt vertolkt door bekende zangers als Robbie Williams, Alanis Morisette, Elvis Costello, Diana Krall en Sheryl Crow.

Het leven van Cole Porter

De film laat niet alleen het leven en werk van Cole Porter zien, maar daarin verweven zit ook zijn strijd met zijn seksuele gevoelens (hij is homo maar heeft een verstandshuwelijk met Linda). Zij wist vanaf het begin van zijn gevoelens maar accepteert ze, zolang hij maar van haar houdt. Ze zegt: 'je hoeft niet op dezelfde manier van mij te houden als ik van jou hou, maar hou gewoon van me'. Ondanks dat hij worstelt met zijn gevoelens, houdt hij van haar en hebben ze een sterke band. Zijn liefde voor haar was regelmatig aanleiding tot het schrijven van weer een succesvol lied. Het liefdesleven van haar man brak haar uiteindelijk op en verliet hem. Nadat hij zwaargewond raakt bij het paardrijden, keert ze terug. Ze begeleidt hem tijdens het lange revalidatieproces. 

Night and Day - Ella Fitzgerald

Continu-shot (in De-Lovely)

Veel scènes in de film zijn zgn. continu-shots. De scène waarin Cole een homobar bezoekt (tijdens het lied Love for Sale) is daarvan een goed voorbeeld. Deze scène moet in feite drie verschillende momenten weergeven, waarop Cole aanwezig was in de bar. De meeste dansers zijn kostuum-medewerkers en zij wisselen de kostuums van de acteurs en henzelf. Daarna lopen ze terug in de scène. Zelfs de zangeres wisselt van haardracht en oorbellen in dit shot.

Irwin Winkler

Irwin Winkler (New York City, 25 mei 1931) is een Amerikaanse filmproducer en regisseur. Hij regisseerde slechts 7 films, en viel vooral op als producer van films zoals onder meer Raging Bull (1980), Goodfellas (1990), Rocky (1976) en The Right Stuff (1983). Hij won in 1977 een Academy Award, toen Rocky (1976) uitgeroepen werd tot Beste Film.

Biografie

Irwin Winkler werd op 25 mei 1931 geboren in New York City. Z'n vader heette Sol en z'n moeder Anna. Hij deed legerdienst en haalde in 1955 een bachelordiploma aan de Universiteit van New York.

Eind jaren '60 werkte hij vaak samen met Robert Chartoff en werd hij producer van een hele reeks Hollywood-films. Hij leerde ook Robert De Niro kennen, met wie hij ook zou samenwerken als regisseur. In 1977 werd Rocky (1976) genomineerd voor een Oscar in de categorie Beste Film. Winkler was producer van de film en won de Oscar. Voorlopig de enige die hij in zijn carrière won. Winkler zou ook producer worden van alle volgende Rocky-films.

In 1977 werd hij producer van de film New York, New York van regisseur Martin Scorsese. Ook met hem zou Winkler nog vaak samenwerken. Zo werd hij producer van Scorseses bekende film Raging Bull (1980) en werd hij voor een tweede keer genomineerd voor een Academy Award.

Pas in 1991 kroop hij voor het eerst zelf in de regiestoel. Hij regisseerde Guilty by Suspicion, met Robert De Niro in de hoofdrol. De film werd matig onthaald. Een jaar later regisseerde Winkler de remake Night and the City (1992) met opnieuw De Niro in de hoofdrol. De film werd een flop en wordt beschouwd als één van de slechtste films van De Niro.

In 2001 regisseerde hij Life as a House. De film werd goed onthaald en wordt gekenmerkt door een sterke cast die bestond uit onder meer Kevin Kline, Kristin Scott Thomas, Hayden Christensen en Jena Malone. Later regisseerde hij o.a. De-Lovely (2004) en Home of the Brave (2006).

Cole Porter (1891-1964)

Cole Porter (Peru (Indiana) was een Amerikaans componist en liedjesschrijver. Zijn bekendste stukken zijn onder andere de musicals Kiss Me Kate (1948) (gebaseerd op William Shakespeares stuk The Taming of the Shrew) en Anything Goes. Daarnaast heeft hij ook een aantal nog steeds populaire songs geschreven, waaronder I Get a Kick Out of You, Night and Day, Let's Do It (Let's Fall in Love), I Love Paris, True love, Begin the Beguine, So in Love, Too Darn Hot, In the Still of the Night, Easy to Love, You're the Top, It's Delovely, I've Got You Under My Skin, ev'ry time we say goodbye en Don't Fence Me In.
Hij stond bekend om zijn spitsvondige teksten met onverwachte wendingen en originele rijm ("delightful" rijmt bijvoorbeeld op "de-lovely").
Porter werd geboren in Peru in de staat Indiana. Hij speelde al vanaf jonge leeftijd de piano, en studeerde later aan de Universiteit van Yale. Na zijn studie ging hij naar Parijs om daar muziek te studeren. Zijn liedjes en musicals brachten hem al snel succes.
Hij was een tijdgenoot van onder meer Irving Berlin en George Gershwin.
Door een ongeluk in 1937 werden zijn benen verbrijzeld waardoor hij vrijwel geheel kreupel werd,
Hij ontmoette Linda Lee Thomas in Parijs in 1918. Zij was een rijke gescheiden vrouw die een aantal jaren ouder was dan hij. Ze trouwden in 1919. Zij werd eens de mooiste vrouw ter wereld genoemd. Porter was homoseksueel, een feit waarvan zijn vrouw blijkbaar op de hoogte was.
De Porters verhuisden van Parijs naar Venetië, van daar naar New York en uiteindelijk naar Hollywood, waar het gemakkelijke (grote) geld lokte en waar Cole Porter voor MGM de muziek voor vele films schreef. In die tijd nam de kwaliteit van zijn werk – ook tot zijn eigen ongenoegen – af en mede daarom verliet hij Hollywood weer. Ook het openbaar worden van de homoseksuele relaties naast zijn huwelijk bespoedigde zijn vertrek uit Hollywood.
Cole Porter en zijn vrouw gingen (enige tijd) uit elkaar aan het begin van de jaren dertig nadat Porters homoseksualiteit meer en meer openbaar werd toen zij in Hollywood woonden. Zij bleven echter getrouwd en hun – naar de mening van zijn biografen – gelukkige huwelijk duurde tot zijn vrouw overleed in 1954.
In 1958 moest zijn rechterbeen geamputeerd worden. Daarna verloor hij zijn levenslust en daarmee zijn creativiteit.
Cole Porter overleed in 1964 en ligt begraven tussen zijn vader Sam Porter en zijn vrouw Linda in zijn geboorteplaats.

Stukken
Onder andere:
Paris (1929)
Kiss Me, Kate (1948, film 1953)
Can-Can (1953), filmversie uit 1960
Silk Stockings (1954), filmversie uit 1957, waarin Wim Sonneveld een rol heeft.
High Society (1956) (songs)
Anything Goes (1936, opnieuw uitgebracht in 1956)
"What is this thing called love"

Over Cole Porter
Night and Day (1946). Biografische film met Cary Grant en Alexis Smith als Porter en zijn vrouw.
You're the Top (1995/1996 in Nederland in het theater met Willem Nijholt als Cole en Gerrie van der Klei als Linda.
Cole Porter: A Biography (1998) door William McBrien (New York: Vintage Books). ISBN 0679727922.
De-Lovely (2004. Biografische speelfilm over het leven van Cole Porter, met in de hoofdrollen Kevin Kline en Ashley Judd als respectievelijk Cole Porter en zijn vrouw Linda.
Officiële website (in het Engels): http://www.coleporter.org/

Bron: Wikipedia